Για πολλές δεκαετίες το νομοθετικό πλαίσιο των κρατήσεων που επιβάλλονταν στις συντάξεις ήταν σαφές και εύληπτο , και έτσι ως επακόλουθο ο συνταξιούχος μπορούσε να ελέγχει με ακρίβεια το καθαρό ποσό της σύνταξής του και να διαμορφώνει αντιστοίχως τον οικογενειακό του προγραμματισμό.
Από το 2010 και μετά με την ψήφιση σειράς σχετικών νόμων επεβλήθησαν αλυσιδωτές και συνεχείς κρατήσεις στα ποσά των αποδιδόμενων συντάξεων, οι οποίες αφενός μεν μείωσαν σε πολλές περιπτώσεις σημαντικά το ποσό της καθαρής σύνταξης, αφετέρου δημιούργησαν μία κατάσταση κατά την οποία ο μέσος συνταξιούχος της χώρας μας αδυνατεί πλέον να ελέγξει με σαφήνεια και βεβαιότητα την εφαρμογή των σχετικών κρατήσεων στη σύνταξή του. Ακόμη και στις περιπτώσεις που απευθύνεται στις αρμόδιες υπηρεσίες απονομής σύνταξης των οικείων ασφαλιστικών φορέων η ενημέρωση που λαμβάνει είναι ασαφής. Στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων η απάντηση που λαμβάνει είναι ότι οι κρατήσεις γίνονται μέσω του μηχανογραφημένου συστήματος, χωρίς να μπορεί να λαμβάνει την εξατομικευμένη απάντηση που στοιχειωδώς δικαιούται, με αποτέλεσμα ο γρίφος της καθαρής σύνταξης να παραμένει αναπάντητος.
Την άγνοια και την συνεχώς αυξανόμενη ανασφάλεια που χαρακτηρίζει σήμερα την πλειοψηφία των συνταξιούχων της χώρας μας έρχεται να ενισχύσει και η αλυσιδωτή επιβολή αναδρομικών κρατήσεων, η αύξηση των σχετικών φόρων (με την κατάργηση του αφορολογήτου ορίου ή και με την αύξηση των φορολογικών συντελεστών) και η υιοθέτηση πρακτικών, όπως αυτή της λογιστικής ενοποίησης κύριας και επικουρικής σύνταξης (που οδηγεί σε αύξηση των σχετικών κρατήσεων). Ειδικά ως προς το τελευταίο σκέλος πρέπει να τονίσουμε, παρά τα αντιθέτως λεχθέντα, ότι η σταδιακή ενσωμάτωση της επικουρικής σύνταξης μέσα στο πλαίσιο της κύριας σύνταξης έχει οδηγήσει σε αύξηση των συνολικών κρατήσεων του ποσού της αποδιδόμενης σύνταξης, σε δραστική μείωση των ποσών της επικουρικής σύνταξης που ουσιαστικά εμμέσως πλην σαφώς οδηγούν σε πραγματική κατάργηση της επικουρικής σύνταξης. Και αυτό γιατί πολύ απλά σε πολλές κατηγορίες συνταξιούχων το σύνολο των επιβαλλόμενων κρατήσεων στο ποσό της κύριας σύνταξης ξεπερνά κατά πολύ το αντίστοιχο ποσό της καταβαλλόμενης επικουρικής σύνταξης. Αν σε όλα όσα αναφέραμε, προσθέσουμε και την ολοσχερή κατάργηση των επιδομάτων εορτών στις συντάξεις, και την επιβολή τουλάχιστον 7 διαφορετικών κρατήσεων στα ποσά της σύνταξης, (όταν μέχρι το 2010 οι κρατήσεις ήταν μόνο δύο, δηλαδή ο σχετικός φόρος και η κράτηση για υγειονομική περίθαλψη) μπορεί ο καθένας εύκολα να αντιληφθεί το μέγεθος της μείωσης που έχει υποστεί στην σύνταξή του, ο μέσος συνταξιούχος στην χώρα μας.
