ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΡΙΣΜΑ-ΜΥΘΟΣ Ή ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Τις τελευταίες εβδομάδες περίοπτη θέση στην επικαιρότητα κατέχει η διανομή του λεγόμενου «κοινωνικού μερίσματος» σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες. Η διανομή του εν λόγω μερίσματος παρουσιάζεται κυρίως ως αποτέλεσμα της επίτευξης πρωτογενούς πλεονάσματος και ως ένα πρώτο δείγμα γραφής, ότι η  οικονομική κατάσταση στο τόπο αρχίζει και αλλάζει προς το καλύτερο. Μάλιστα ως ένα είδος αναγνώρισης για τις δυσκολίες που έχουν υποστεί , η κυβέρνηση αποφάσισε την καταβολή του  βοηθήματος στις πιο ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού. Εξυπακούεται ότι η καταβολή κάθε βοηθήματος σε αδύνατες κοινωνικά ομάδες όχι μόνο επικροτείται αλλά επιβάλλεται (ειδικά σε εποχές κρίσης) ως μία ελάχιστη εκδήλωση άσκησης κοινωνικής πολιτικής. Είναι όμως έτσι;
Η χρονική συγκυρία καταβολής του μερίσματος  ενόψει των επικείμενων εκλογών σε συνδυασμό με τις αλλαγές που πρόκειται να επέλθουν στο ύψος των καταβαλλόμενων μισθών και συντάξεων στο άμεσο μέλλον μέσω της υιοθέτησης του «Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2015-2018» αναγκαστικά μας καθιστά  επιφυλακτικούς  ως προς το «αγαθό» των προθέσεων.
Ειδικότερα με βάση  το κείμενο για το «Μεσοπρόθεσμο» που κατατέθηκε προς συζήτηση στην Βουλή, προβλέπονται  περαιτέρω περικοπές σε μισθούς και συντάξεις συνολικού ποσού που υπερβαίνει το αντίστοιχο του κοινωνικού μερίσματος. Ήδη οι κρατήσεις κυρίως στα ποσά των επικουρικών συντάξεων που ήδη εφαρμόζονται και βιώνουν οι συνταξιούχοι στη χώρα, ανέρχονται για το έτος 2014 στο ποσό των 160 εκατ. ευρώ περίπου, ενώ κατά την διάρκεια του νέου έτους με τις αλλαγές που θα εφαρμοστούν στο τομέα των επικουρικών συντάξεων (ειδικά από τον Ιούλιο του 2014 και εφεξής) το σχετικό ποσό των κρατήσεων θα ανέλθει στο μισό δις ευρώ!!!!
Από την απλή σύγκριση των δύο αυτών δεδομένων μπορεί τελικά κανείς να διαπιστώσει ότι η χορήγηση του κοινωνικού μερίσματος δεν πηγάζει από την ύπαρξη του πρωτογενούς πλεονάσματος αλλά από τις κρατήσεις  που επιβάλλονται για άλλη μία φορά σε μισθούς και συντάξεις. Πρόκειται δηλαδή για μία σαφή, άμεση και σαφώς πρόσκαιρη αναδιανομή  ενός ελάχιστου εισοδήματος από μία κοινωνική ομάδα φτωχών  προς μία άλλη κοινωνική ομάδα φτωχότερων.
Και για άλλη μία φορά προκύπτουν ερωτήματα και όχι απαντήσεις. Πώς μπορούμε να μιλάμε για πλεονάσματα και διανομή κοινωνικών μερισμάτων και παράλληλα την ίδια στιγμή μέσω του Μεσοπροθέσμου  να προβλέπονται απώλειες για τα ασφαλιστικά ταμεία που χορηγούν τις κύριες συντάξεις (από τις μειώσεις των εισφορών συνολικά κατά ποσοστό 3,9% την επόμενη τριετία) ύψους 1 δις ευρώ, ενώ για το 2014 οι σχετικές απώλειες θα αγγίξουν τα 430 εκατ. ευρώ περίπου;
Yπό το πρίσμα αυτό εύκολα μπορεί ο καθένας να αντιληφθεί πού σταματά ο μύθος και πού ξεκινά η πραγματικότήτα.