Ο ν. 4387/2016 αποτελεί την τελευταία (μέχρι την επόμενη) νομοθετική παρέμβαση στο κοινωνικοασφαλιστικό δίκαιο, προσθέτοντας ένα ακόμη κρίκο στην αλυσίδα των συνεχών αλλαγών της ασφαλιστικής νομοθεσίας με επιδιωκόμενο στόχο, για άλλη μία φορά, την διασφάλιση της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος.
Από το έτος 2010 έως και σήμερα, έχουν ψηφισθεί 14 διαφορετικοί νόμοι, σχετικοί με το κοινωνικό ασφαλιστικό σύστημα της χώρας, γεγονός που καταδεικνύει σαφώς την ρευστότητα, την μεταβλητότητα αλλά κυρίως το αίσθημα ανασφάλειας και αβεβαιότητας που βιώνει ο πολίτης στην καθημερινότητα του. Κυρίως όμως καταδεικνύει, την αποτυχία του νομοθέτη να λύσει το κοινωνικοασφαλιστικό πρόβλημα της χώρας, το οποίο τα τελευταία έτη της οικονομικής κρίσης έχει οξυνθεί σε οριακό επίπεδο.
Εκτιμούμε ότι και η τελευταία παρέμβαση, δεν θα κατορθώσει να λύσει το πρόβλημα ή έστω να βελτιώσει την παρούσα κατάσταση. Καμία άλλωστε παρέμβαση δεν θα μπορούσε να επιφέρει θετικά αποτελέσματα όταν αυτή γίνεται υπό καθεστώς πίεσης για άμεση εξεύρεση πόρων, υπό καθεστώς έλλειψης χρόνου για ομαλή μετάβαση και εμπέδωση των αλλαγών και κυρίως όταν υπάρχει έλλειμα αξιοπιστίας τόσο ως προς την μέθοδο που υιοθετείται για την επίλυση του προβλήματος όσο και ως προς τον επιδιωκόμενο σκοπό.
Όταν ένα από τα κύρια «προϊόντα» (αν όχι το κυριότερο) κάθε κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, δηλαδή η παροχή της σύνταξης διαρκώς «υπονομεύεται» και «υποβαθμίζεται» με συνεχείς νομοθετικές παρεμβάσεις,
όταν οι εν λόγω παρεμβάσεις που πλήττουν άμεσα και βίαια τις κοινωνικοασφαλιστικές παροχές, «υιοθετούνται» με στόχο την δήθεν βιωσιμότητα του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος και άρα την «διασφάλιση» και «προστασία» των παροχών αυτών,
πώς ο πολίτης θα πεισθεί για το αγαθό των προθέσεων και να γίνει έτσι κοινωνός αλλαγών και μεταρρυθμίσεων, γεγονός που εν τέλει θα εξασφαλίσει την ουσιαστική επιτυχή εφαρμογή οποιασδήποτε νομοθετικής παρέμβασης;
Δέκα μήνες μετά την ψήφιση του ν.4387/2016 ακόμη αναμένουμε την έκδοση των σχετικών ερμηνευτικών εγκυκλίων. Σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος θεωρείται προαπαιτούμενο δεδομένο, ότι η ψήφιση κάθε νόμου θα πρέπει να συνοδεύεται άμεσα από τις αντίστοιχες ερμηνευτικές εγκυκλίους προκειμένου να διασφαλίζεται, αφενός μεν η απρόσκοπτη και επιτυχής εφαρμογή των νέων διατάξεων αφετέρου δε, το αίσθημα εμπιστοσύνης που πρέπει να διέπει τη σχέση πολίτη-κράτους στο πλαίσιο της χρηστής διοίκησης που διασφαλίζει όρους διαφάνειας, σεβασμού και αξιοπρέπειας. Δυστυχώς, πόρρω απέχουμε από αυτό._
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Ελευθερία του τύπου" στις 25/3/2017
